Nowe włoskie atrakcje na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO
Freski w Padwie
Padwa ma już za sobą doświadczenia z obecnością na liście UNESCO, ponieważ od 1997 roku na Liście Światowego Dziedzictwa znajduje się padewski ogród botaniczny. Teraz doszło aż osiem obiektów, w których znajdują się XIV-wieczne freski. Tworzą one wspólny cykl Padova Urbs Picta. Miasto już trzy lata temu stworzyło trasę o tej nazwie, aby promować artystyczny dorobek miasta, teraz całość została doceniona przez światowych ekspertów z UNESCO.
Najbardziej znanym i zapewne najdoskonalszym artystycznie obiektem jest Kaplica Scrovegnich, zwana też Kaplicą Areny, ponieważ powstała w miejscu, gdzie znajdowała się starożytna arena. Fundatorem kaplicy był Enrico Scrovegni, który zapragnął w ten sposób odkupić czyny swego ojca Reginalda, zajmującego się lichwą. Reginaldo zasłużył nawet na słowa potępienia mistrza Dantego, który umieścił grzesznika w jednym z kręgów piekielnych. Aby dzieło odkupienia było skuteczne, Enrico zaprosił do współpracy znanego wówczas i cenionego malarza Giotta. A ten wspiął się na wyżyny swego kunsztu i stworzył niezwykły cykl fresków o życiu Joachima i Anny, Marii i Jezusa. Sceny poukładane są na trzech poziomach, szczelnie wypełniając całą kaplicę, a zwieńczeniem jest przedstawienie Sądu Ostatecznego.
Kaplica Scrovegnich od dawna przyciąga wielu miłośników sztuki. Zapewne teraz będą oni także oglądać freski w pozostałych obiektach:
- Basilica di San’Antonio di Padova, czyli najsłynniejsza padewska świątynia, poświęcona św. Antoniemu, w której podziwiać można freski Jacopa Avanzi i Altichiera przedstawiające między innymi sceny z życia Antoniego.
- Battistero della Cattedrale (baptysterium przykatedralne) z freskami wyobrażającymi Raj autorstwa Giusta de’Menabuoi.
- Chiesa dei Santi Filippo e Giacomo (kościół świętych Filipa i Jakuba), zwany też jako Chiesa gli Eremitani lub po prostu gli Eremitani, a w nim między innymi cykl fresków autorstwa Guariento di Arpo, opowiadający dzieje św. Filipa i Augustyna.
- Loggia dei Carraresi, będąca kiedyś częścią kompleksu Reggia Carraresi, siedziby rodu Carraresich. Tam także znajdują się freski Guariento, który w tym wnętrzu przedstawił różne sceny biblijne.
- Oratorio di San Giorgio, a w oratorium freski Altichiera, między innymi dotyczące życia patrona – św. Jerzego.
- Oratorio di San Michele, a w nim freski Jacopa da Verona.
- Palazzo della Raggione, dawna siedziba trybunału miejskiego i krytego targowiska, a w nim freski o tematyce astrologicznej.
Portyki w Bolonii
Bolonia to miasto, gdzie deszcz ci niestraszny, powtarzają miejscowi. I mają rację, w największym deszczu można ją zwiedzać bez parasola. A to za sprawą ciągnących się kilometrami portyków, w różnych kolorach, wysokościach i przekrojach. W mieście są ich 42 kilometry, a wraz z peryferiami dochodzą do 62 km. Na liście UNESCO nie znajdują się jednak wszystkie portyki, a jedynie 12 najbardziej charakterystycznych fragmentów, większość o charakterze historycznym, ale znalazły się też nowsze, jak te w dzielnicy Barca.
Te wpisane na listę są, co oczywiste, najbardziej reprezentatywne dla Bolonii, w większości znajdują się w historycznym centrum, więc świadomie lub nie oglądamy je podczas zwiedzania. Urok tego miasta polega jednak na tym, że różnorodność i długość portyków wciąga i zachwyca bez względu na to, czy idziemy główną ulicą czy wąską uliczką z dala od ruchu turystycznego. Nie ma więc potrzeby chodzić po Bolonii z listą portyków na liście, wystarczy po prostu rozglądać się podczas spacerów, a i tak będzie nam dany udział w wielkim architektonicznym pięknie.
1. Ulica portyków di Santa Caterina
2. Plac z portykami przy kompleksie kościelnym Santo Stefano
3. Ulica portyków di Galliera
4 Portyki del Baraccano
5. Portyki del Pavaglione i dei Banchi przy Uniwersytecie
6. Portyki prowadzące do Sanktuarium Madonna di San Luca
7. Portyki w dzielnicy studenckiej przy via Zamboni
8. Portyki przy cmentarzu Certosa di Bologna
9. Portyki przy piazza Cavour i via Farini
10. Portyki przy Strada Maggiore
11. Portyki w dzielnicy Barca
12. Portyki przy Muzeum Sztuki Współczesnej (MAMbo).
Powrót do zdrowia w Montecatini Terme
Ta niewielka toskańska miejscowość znana jest głównie uczestnikom wycieczek zorganizowanych, ponieważ biura podróży bardzo chętnie korzystają z tutejszej rozbudowanej bazy hotelowej. Niewielu Polaków decyduje się odwiedzić do miasto dla jego walorów uzdrowiskowych. A Montecatini Terme to znacznie więcej niż tylko przyjemne miasteczko pełne sklepów i hoteli. O źródłach termalnych w tym miejscu wiedziano już w średniowieczu, w XV wieku lekarz i hydrolog Ugolino da Montecatini opisał je w książce poświęconej włoskiej balneoterapii. Dziś można pić wodę z kilku źródeł, wspomagając w ten sposób leczenie różnych dolegliwości. Miejscowa woda, zakłady uzdrowiskowe i zabytki oraz położona na wzgórzu urokliwa starówka (Montecatini Alto) stanowią wystarczającą zachętę do spędzenia tam kilku dni.
Na liście UNESCO Montecatini Terme znalazło się w doborowym, międzynarodowym towarzystwie. Pozycja, pod którą można go szukać, brzmi „Wielkie uzdrowiska Europy” i obejmuje 11 uzdrowisk z 7 krajów.
- Montecatini Terme, Italia
- Baden, Austria
- Spa, Belgia
- Františkovy Láznĕ, Czechy
- Karlovy Vary, Czechy
- Mariánské Láznĕ, Czechy
- Vichy, Francja
- Bad Ems, Niemcy
- Baden Baden, Niemcy
- Bad Kissingen, Niemcy
- Bath, Wielka Brytania
Przeczytaj także:
