„Najlepsze lata” – słodko-gorzki film o miłości i przyjaźni
Nakręcona z rozmachem, epicka opowieść o czwórce przyjaciół, którzy poznali się i dorastali w Rzymie. Kolejni bohaterowie tej wzruszającej historii to czas, przeznaczenie i przepięknie fotografowana stolica Włoch. W obsadzie znakomici aktorzy – Pierfancesco Favino, Kim Rossi Stuart, Claudio Santamaria i Micaela Ramazzotti.
Reżyser Gabriele Muccino, który jest współscenarzystą filmu, opowiada o swoich bohaterach na przestrzeni 40 lat. Ich losy wpisane są we włoskie przemiany – polityczne i obyczajowe, które nie pozostają bez wpływu na to, co dzieje się z Giuliem (Favino), Gemmą (Ramazzotti), Paolo (Rossi Stuart) i Riccardo (Santamaria). Ich idealizm, wiara w miłości i to, że w życiu wszystko jest możliwe, jeśli ma się u boku ludzi, których się kocha i którym się ufa, zostają zweryfikowane przez codzienność. Oddalają się od siebie, by po pewnym czasie znowu się odnaleźć, zdradzają boleśnie i szukają odkupienia win.
Chłopcy poznają się na początku lat osiemdziesiątych podczas krwawo rozpędzonej przez policję manifestacji. Giulio i Paolo wybiegają z klubu muzycznego w chwili, gdy Riccardo zostaje postrzelony. Wiozą go do szpitala i w ten sposób ratują mu życie. Od tej pory są już nierozłączni. Do ich trójki wkrótce dołącza Gemma, dziewczyna, w której zakochuje się Paolo.
Tę grupę przyjaciół dzieli pochodzenie społeczne i nastawienie do życia. Giulio, syn apodyktycznego mechanika, jest głodny sukcesu; Paolo to skromny idealista i marzyciel, wychowywany przez matkę, a Riccardo o artystycznych ambicjach ma spośród chłopców najbardziej stabilną sytuację rodzinną. Gemma, tak samo jak Paolo, ma tylko matkę. Gdy kobieta umiera, dziewczyna musi wyjechać do Neapolu do ciotki. To pierwszy wielki przełom w życiu całej czwórki.
Okres młodości i wchodzenia w dojrzałość Giulia, Paolo, Riccarda i Gemmy to bardzo burzliwe czasy w historii Włoch i Europy. Italia walczy z mafią i terroryzmem, a w latach dziewięćdziesiątych politycznym trzęsieniem ziemi staje się śledztwo Mani pulite, które pokazało ogromną skalę korupcji na szczytach władzy (tzw. Tangentopoli). Europa z kolei przeobraża się politycznie po upadku muru berlińskiego.
Nic nie układa się tak, jak bohaterowie „Najlepszych lat” to sobie wyobrazili. Giulio zostaje adwokatem, ale zamiast pomagać najbardziej potrzebującym, tak jak planował, daje się uwieść pieniądzom i staje się świetnie opłacany prawnikiem na usługach biznesmenów i polityków.
Riccardo, aspirujący pisarz i krytyk filmowy, nie może utrzymać rodziny na przyzwoitym poziomie. Po rozwodzie angażuje się w działalność polityczną i współtworzy nowy ruch, który ma przywrócić normalność. Znowu ponosi fiasko i przejmuje tłocznię oliwy, która od pokoleń była w jego rodzinie.
Paolo po latach umów na zastępstwo i czasowych kontraktów zostaje nauczycielem w liceum Visconti. Gemma, jedyna prawdziwa miłość w jego życiu, przychodzi i odchodzi.
Każdy z głównych bohaterów filmu to fascynująca, złożona osobowość. Role Favino, Ramazzotti, Santamarii i Rossi Sturata są bogate, pełne odcieni, niejednoznaczne. „Najlepsze lata” to po prostu dobre kino.
Gabriele Muccino – ceniony włoski reżyser, scenarzysta i producent. Urodził się w 1967 roku w Rzymie, pochodzi z artystycznej rodziny. Porzucił studia filologiczne na rzecz kina i terminowania w rzymskim Centro Sperimentale di Cinematografica. Rozpoczynał od krótkich metraży pokazywanych na antenie włoskiej telewizji Rai Uno.
W pełnym metrażu zadebiutował w 1998 roku filmem „Ecce facto”, ale prawdziwym przełomem okazał się jego trzeci film. Nakręcony w 2001 roku „Ostatni pocałunek” przyniósł mu nagrodę publiczności na Sundance Film Festival i międzynarodową rozpoznawalność, która zaowocowała zainteresowaniem ze strony Hollywoodu. Czego dowodem „W pogoni za szczęściem” (2006) czy „Siedem dusz” (2008), oba z Willem Smithem w roli głównej.
Muccino kontynuował kręcenie filmów za oceanem, współpracując z takimi gwiazdami, jak Russell Crowe, Uma Thurman czy Gerard Butler. Wraca też do swoich włoskich korzeni za sprawą takich produkcji jak „Nadeszło lato” (2016) czy „Najlepsze lata” (2020).
Film „Najlepsze lata” był nominowany do nagrody David di Donatello w kilku kategoriach, m.in. za reżyserię i za rolę Micaeli Ramazzotti. Nominację dostała także tytułowa piosenka, którą wykonał Claudio Baglioni, jeden z najbardziej lubianych włoskich piosenkarzy. Dystrybutorem filmu w Polsce jest Aurora Films
Beata Zatońska
Zdjęcia – materiały prasowe Aurora Films
Reżyser Gabriele Muccino, który jest współscenarzystą filmu, opowiada o swoich bohaterach na przestrzeni 40 lat. Ich losy wpisane są we włoskie przemiany – polityczne i obyczajowe, które nie pozostają bez wpływu na to, co dzieje się z Giuliem (Favino), Gemmą (Ramazzotti), Paolo (Rossi Stuart) i Riccardo (Santamaria). Ich idealizm, wiara w miłości i to, że w życiu wszystko jest możliwe, jeśli ma się u boku ludzi, których się kocha i którym się ufa, zostają zweryfikowane przez codzienność. Oddalają się od siebie, by po pewnym czasie znowu się odnaleźć, zdradzają boleśnie i szukają odkupienia win.
Chłopcy poznają się na początku lat osiemdziesiątych podczas krwawo rozpędzonej przez policję manifestacji. Giulio i Paolo wybiegają z klubu muzycznego w chwili, gdy Riccardo zostaje postrzelony. Wiozą go do szpitala i w ten sposób ratują mu życie. Od tej pory są już nierozłączni. Do ich trójki wkrótce dołącza Gemma, dziewczyna, w której zakochuje się Paolo.
Tę grupę przyjaciół dzieli pochodzenie społeczne i nastawienie do życia. Giulio, syn apodyktycznego mechanika, jest głodny sukcesu; Paolo to skromny idealista i marzyciel, wychowywany przez matkę, a Riccardo o artystycznych ambicjach ma spośród chłopców najbardziej stabilną sytuację rodzinną. Gemma, tak samo jak Paolo, ma tylko matkę. Gdy kobieta umiera, dziewczyna musi wyjechać do Neapolu do ciotki. To pierwszy wielki przełom w życiu całej czwórki.
Okres młodości i wchodzenia w dojrzałość Giulia, Paolo, Riccarda i Gemmy to bardzo burzliwe czasy w historii Włoch i Europy. Italia walczy z mafią i terroryzmem, a w latach dziewięćdziesiątych politycznym trzęsieniem ziemi staje się śledztwo Mani pulite, które pokazało ogromną skalę korupcji na szczytach władzy (tzw. Tangentopoli). Europa z kolei przeobraża się politycznie po upadku muru berlińskiego.
Nic nie układa się tak, jak bohaterowie „Najlepszych lat” to sobie wyobrazili. Giulio zostaje adwokatem, ale zamiast pomagać najbardziej potrzebującym, tak jak planował, daje się uwieść pieniądzom i staje się świetnie opłacany prawnikiem na usługach biznesmenów i polityków.
Riccardo, aspirujący pisarz i krytyk filmowy, nie może utrzymać rodziny na przyzwoitym poziomie. Po rozwodzie angażuje się w działalność polityczną i współtworzy nowy ruch, który ma przywrócić normalność. Znowu ponosi fiasko i przejmuje tłocznię oliwy, która od pokoleń była w jego rodzinie.
Paolo po latach umów na zastępstwo i czasowych kontraktów zostaje nauczycielem w liceum Visconti. Gemma, jedyna prawdziwa miłość w jego życiu, przychodzi i odchodzi.
Każdy z głównych bohaterów filmu to fascynująca, złożona osobowość. Role Favino, Ramazzotti, Santamarii i Rossi Sturata są bogate, pełne odcieni, niejednoznaczne. „Najlepsze lata” to po prostu dobre kino.
Gabriele Muccino – ceniony włoski reżyser, scenarzysta i producent. Urodził się w 1967 roku w Rzymie, pochodzi z artystycznej rodziny. Porzucił studia filologiczne na rzecz kina i terminowania w rzymskim Centro Sperimentale di Cinematografica. Rozpoczynał od krótkich metraży pokazywanych na antenie włoskiej telewizji Rai Uno.
W pełnym metrażu zadebiutował w 1998 roku filmem „Ecce facto”, ale prawdziwym przełomem okazał się jego trzeci film. Nakręcony w 2001 roku „Ostatni pocałunek” przyniósł mu nagrodę publiczności na Sundance Film Festival i międzynarodową rozpoznawalność, która zaowocowała zainteresowaniem ze strony Hollywoodu. Czego dowodem „W pogoni za szczęściem” (2006) czy „Siedem dusz” (2008), oba z Willem Smithem w roli głównej.
Muccino kontynuował kręcenie filmów za oceanem, współpracując z takimi gwiazdami, jak Russell Crowe, Uma Thurman czy Gerard Butler. Wraca też do swoich włoskich korzeni za sprawą takich produkcji jak „Nadeszło lato” (2016) czy „Najlepsze lata” (2020).
Film „Najlepsze lata” był nominowany do nagrody David di Donatello w kilku kategoriach, m.in. za reżyserię i za rolę Micaeli Ramazzotti. Nominację dostała także tytułowa piosenka, którą wykonał Claudio Baglioni, jeden z najbardziej lubianych włoskich piosenkarzy. Dystrybutorem filmu w Polsce jest Aurora Films
Beata Zatońska
Zdjęcia – materiały prasowe Aurora Films
